Kies, mijn allerliefste, opdat mijn vuur niet in eenzaamheid opbrandt.
De grond geduldig onder mijn voeten, de aarde die immer steunt, voedt en absorbeert;
Zie door mijn ogen dit veelbelovend pad en reik mij jouw vrije hand.

Fluister mij toe waar jouw hart is gestikt en jouw lichaam in een moeras is verzand,
Opdat ik de grond voor je kan dempen en je geen verdriet meer riskeert.
Kies, mijn allerliefste, opdat mijn vuur niet in eenzaamheid opbrandt.

Welke handen hebben jou gevoed en hebben jouw liefdevol gedragen, opdat je kon gronden op het land;
De stevige aarde, die immer doet groeien, bloeien en hierna composteert.
Zie door mijn ogen dit veelbelovend pad en reik mij jouw vrije hand.

Voel de wind die mij voortstuwt naar avontuur, krachtig, wervelend, tegen alles bestand,
De wind beroert, verkoelt, verwoest en niemand passeert.
Kies, mijn allerliefste, opdat mijn vuur niet in eenzaamheid opbrandt.

Fluister mij toe hoe jouw dromen zijn bedolven en jouw wensen door mistbanken zijn omrand,
Opdat ik al wat jou heeft bedekt wegblaas en je opnieuw wordt geïnspireerd.
Zie door mijn ogen dit veelbelovend pad en reik mij jouw vrije hand.

Kijk omhoog, de hemel helderblauw en oneindig, de Poolster immer als navigant,
Vertrouw mij toe wat jouw ziel deed zingen en welke storm jouw hart heeft verteerd.
De wispelturige wind, die immer vernieuwt, vernietigt, aanwakkert en ook overmand.
Zie door mijn ogen dit veelbelovend pad en reik mij jouw vrije hand.

^{Join our WhatsApp Community for updates on new posts!}

^{Beeldmateriaal: De wandeling, Marc Chagall}